Niemand zou zich buitengesloten moeten voelen; iedereen moet gelijkwaardig mee kunnen doen. Dat wil het VN Verdrag dat gelijke rechten voor mensen met een handicap regelt. Pieter van den Kieboom beschrijft in dit artikel dat ambtenaren welwillend zijn, maar amper beseffen hoeveel er nog moet veranderen:
De zoektocht naar de inrichting van een inclusieve samenleving, gaat een volgende fase in, nu Nederland eindelijk het VN-verdrag voor de rechten van mensen met een beperking heeft bekrachtigd.
Het Verdrag stelt een wettelijk kader met als doelstelling het eerbiedigen van de inherente waardigheid van personen met een handicap om effectief op gelijke voet met anderen te kunnen participeren in de samenleving. Dus om de maatschappij, diensten, produkten, informatie en de openbare ruimte voor iedereen bruikbaar, toegankelijk, uitgankelijk en bereikbaar te maken oftewel om een goed leven midden in de maatschappij te kunnen leiden.
Dit moet er in de toekomst toe leiden dat niemand zich nog buitengesloten voelt en gelijke rechten heeft. Maar hoe het moet?Bij betrokken partijen is vaak nog onvoldoende bewustzijn over wat daar voor nodig is en hoe dat gerealiseerd kan worden.
Sinds medio juni woon ik in Wageningen waar ik als blinde letterlijk regelmatig tegen van alles op loop. Of informatie blijkt voor mij niet of moeilijk vindbaar.
