Aan het woord: Pieter van den Kieboom
AAN HET WOORD Pieter van den Kieboom is een nieuw en actief lid van de vereniging. Hij beschrijft hier zijn ervaringen na het verhuizen naar een nieuwe gemeente Mijn Wageningse leefwereld Sinds medio juni woon ik in Wageningen. Daar loop ik als blinde letterlijk regelmatig tegen van alles op en blijkt voor mij informatie niet of moeilijk vindbaar. Ik leid graag een actief leven, ben ondernemend en ga daardoor uitdagingen aan om nieuwe terreinen te verkennen. Zo heb ik heel wat ervaring opgedaan om zo veel mogelijk een inclusief leven te leiden. Een gewoon kruispunt is voor zienden geen obstakel. Voor mij kan dat met mijn blindenstok in de spits met alle studenten onderweg een hele onderneming zijn. Ik meldde onlangs bij de gemeente een voor mij te zachte rateltikker. Er bleken ook meldingen van overlast. Studenten wilden niet door zo’n mechanische tikker net onder hun raam na een nachtje flink stappen uit hun slaap getikt worden. Zij wilden dat de tikkers helemaal uitgeschakeld werden. Na wat zoeken via google vond een ambtenaar een goede oplossing voor dit dilemma. Want ook hij vond natuurlijk dat blinden hun weg langs drukke kruisingen moeten kunnen vinden. Helaas moest hij me melden dat er voorlopig voor de beloofde nieuwe geluidsafhankelijke digitale tikkerinstallatie nog geen budget was. Een andere betrokken ambtenaar was na overleg - bij mij thuis! - bereid om een kostenraming te maken voor noppentegels en geleidelijnen op de door mij meest gebruikte locaties. Afhankelijk van wat dat allemaal gaat kosten wordt het mogelijk in gedeelten aangelegd. Ook is er een stappenplan in de maak voor alle aanpassingen die nodig zijn bij toekomstige reconstructies of nieuw in te richten openbare ruimte. Hier moet dan natuurlijk ook budget voor vrijgemaakt kunnen worden. Ze gaf aan dat het voor hen nog allemaal tamelijk nieuw is. Maar voor mij en andere blinden is dit thema al heel oud. En nu met het VN-verdrag Handicap is het hoog tijd om beleid daarop af te stemmen. Gelukkig heb ik sinds kort weer een blindengeleidehond. Ook voor hem wordt het straks een stuk duidelijker waar de stoep eindigt en het fietspad begint. Volgens ingewijden heb ik hiermee al veel bereikt. Al woon ik hier al bijna weer een jaar voordat er echt actie ondernomen wordt. Het klopt, de bereidheid is er, maar het geld en de procedures zijn traag, eerlijk gezegd vind ik het allemaal erg lang duren. Het is van belang om meer bewustzijn te vormen omtrent het VN-verdrag Handicap. Daarbij is de ervaringsdeskundigheid van iedereen met wat voor soort beperking dan ook onontbeerlijk. Wanneer zij zich aansluiten en hun wensen of behoeften ook kenbaar maken, realiseren we die inclusieve participatiemaatschappij. Ik heb op meerdere locaties in Nederland gewoond. Ik merk op dat mensen met beperkingen niet overal even mondig zijn. En dat zij ook niet altijd bereid zijn om voor zichzelf op te komen. Ik heb de indruk dat men vaak niet te lastig wil zijn voor hun omgeving. En ook dat men alle energie al opgemaakt heeft aan het organiseren van wat er binnen hun dagelijkse mogelijkheden ligt. Hierbij doe ik dus een oproep om indien u in dit proces een bijdrage kunt leveren zich hiervoor aan te melden via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. Pieter van den Kieboom Wageningen Monique Aaldijk | Fotografie
