De VN-ambassadeurs in Noord Holland hebben met elkaar een brief gemaakt. Ze roepen daarin de gemeente op om te gaan zorgen dat veel meer betaalbare, aangepaste toegankelijke woningen voor mensen met een beperking worden gerealiseerd. En om daarmee te voldoen aan artikel 19 van het VN-verdrag Handicap. 

Deze week gaan de VN-ambassadeurs in Noord Holland de brief sturen (per mail) naar de gemeenteraad van hun gemeente, naar het ministerie van VWS en verspreiden ze de brief via sociale media. Zo maken de VN-ambassdeurs zichzelf bekend, maken ze een statement, gezamenlijk en tegelijkertijd maakt dit ook impact en zorgen ze ervoor dat de versnipperde initiatieven bij elkaar komen en elkaar versterken. Als de VN-ambassadeurs inderdaad worden uitgenodigd voor een inspreken in de raad, of door een wethouder, dan kunnen ze elkaar daarin ondersteunen. Een mooie actie van de VN-ambassadeurs in Noord Holland vanuit het project VN-ambassadeurs versterken elkaar. 

Het VN-verdrag voor de Rechten van Personen met een Handicap is inmiddels bijna vier jaar van kracht in Nederland (14 juli 2016). Het verdrag verplicht de overheid en de samenleving om ervoor te zorgen dat mensen met een beperking vanzelfsprekend mee kunnen doen in de samenleving. Net zoals ieder ander mens. Het verdrag roept op tot gelijkwaardigheid en non-discriminatie, maar ook tot respect, het vieren van diversiteit en het op alle terreinen betrekken van ervaringsdeskundigen. Verder roept het verdrag in artikel 8 iedereen op tot het bevorderen van het bewustzijn over de inhoud van het VN-verdrag, zodat de rechten van mensen met een beperking geëerbiedigd en waargemaakt worden. Daarom is de Vereniging Inclusie Nederland blij met het project VN-ambassadeurs versterken elkaar. 

Inclusieve samenleving

Om de samenleving zo in te richten dat iedereen op een gelijke manier mee kan doen moet er nog veel gebeuren.  We noemen dat ook wel een inclusieve samenleving. Een samenleving die iedereen welkom heet en waar iedereen tot zijn recht kan komen. Het maakt niet uit welke culturele achtergrond, gender, leeftijd, talenten of beperkingen iemand heeft. Iedereen neemt op een gelijkwaardige manier deel aan de maatschappij. Vaak wordt gedacht dat toegankelijkheid organiseren genoeg is. Dat is ook zeker een belangrijk thema, maar er is meer nodig.  

Toegankelijkheid

Toegankelijkheid gaat niet alleen over de toegankelijkheid van de openbare ruimte en gebouwen, maar ook om vervoer, diensten, informatie, persoonlijke mobiliteit en gebruik kunnen maken van hulpmiddelen (artikelen 9, 20, 21). Toegankelijkheid is dan ook het kernwoord bij zelfstandig kunnen meedoen in de samenleving. Daarom wordt het genoemd bij de algemene beginselen van het verdrag (artikel 3). Daarnaast wordt er in de algemene verplichtingen op aangedrongen dat overheden onderzoek naar en de ontwikkeling van nieuwe technologieën bevorderen en uitvoeren. VN-ambassadeur Jiska vertelt hierover dit filmpje.

Dicht tegen toegankelijkheid ligt het thema persoonlijke mobiliteit. Daarbij gaat het erom dat mensen met een beperking zo zelfstandig mogelijk hun leven kunnen vormgeven met de hulpmiddelen die ze daarbij nodig hebben. Net als mensen zonder beperking moeten ze kunnen werken, leren, hun hobby’s kunnen uitvoeren, sporten of naar de bioscoop of kroeg kunnen gaan. Wie ondersteuning nodig heeft bij zijn persoonlijke mobiliteit, heeft hier recht op. Denk aan taxivervoer, vergunningen voor parkeren, deelname aan het openbaar vervoer en ondersteuning bij mobiliteit (bijv. persoonlijk assistentie en de juiste hulpmiddelen). Bovendien moeten ze zelf kunnen kiezen welk(e) hulpmiddel(en) ze inzetten en op welk tijdstip ze dat doen. En dat is nog lang niet altijd mogelijk.

De overheid moet bevorderen dat er nieuwe hulpmiddelen en instrumenten komen die de mobiliteit van mensen met een beperking bevorderen. Deze oplossingen moeten bovendien betaalbaar zijn, zodat ze voor veel mensen beschikbaar zijn. Volgens artikel 9 moet de overheid passende maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat mensen met een beperking toegang hebben tot dezelfde voorzieningen als mensen zonder beperking. Het gaat daarbij niet alleen om de fysieke omgeving zoals de openbare ruimte en gebouwen, maar ook om informatie, communicatie en diensten.  VN-ambassadeur Sjoerd van Heesch maakt in dit filmpje duidelijk waar je dan allemaal aan moet denken. 

Een artikel van VN-ambassadeur Pieter Licht dat in de Leeuwarder Courant werd geplaatst. 

De maatregelen rond corona komen langzamerhand onze neus uit. Gelukkig zijn de maatregelen die nu genomen worden er allemaal op gericht om ons zo goed mogelijk het volgende tijdperk in te leiden, waarbij het risico van een post-coronadepressie wordt verkleind. De regering heeft in eerste instantie vele, bijna paniekachtige, (nood)maatregelen getroffen, die door de lokale politiek en bedrijven vrijwel blindelings zijn opgevolgd en intussen is iedereen zijn eigen creatieve oplossing gaan bedenken hoe om te gaan met zijn of haar nieuwe normaal in de samenleving.

Zo hebben restauranthouders bijvoorbeeld ‘kastronomie’ bedacht, cafés vragen uiteraard uitbreiding van de terrassen, supermarkten investeren in klanten(be)sturing, Retailagenda (een samenwerking van overheden, vastgoed- en winkelbedrijven) heeft de handreiking verantwoord bezoek winkelgebieden uitgebracht, om maar een paar voorbeelden te noemen. En in geen enkele van deze ideeën komt de (verplichte) toegankelijkheid voor mensen met een beperking voor.

Het kan nog erger: het openbaar vervoer ( bus, tram, trein en vliegtuig ) gaat weer functioneren, met mondkapjes en afstand dan wel, maar toch. Gelukkig is de NS nu aan het bedenken hoe ze het slechtzienden en blinden duidelijk kunnen maken waar ze wel en waar ze niet mogen zitten, omdat stickers voor hen nu eenmaal niet bleken te werken.  Uiteraard valt het vervoer voor gehandicapten, de WMO en de Valys, niet onder het openbaar vervoer. Je zal maar met een dwarslaesie in een grote rolstoel zitten; Normaal en gezond, alleen het onderstel functioneert niet en vervoer ook niet.

Het project VN-ambassadeurs versterken elkaar wordt gefinancierd door ZonMw. ZonMw financiert gezondheidsonderzoek én stimuleert het gebruik van de ontwikkelde kennis. Daarmee dragen we bij aan het verbeteren van de zorg en gezondheid.

Een van de programma's waarmee ze dat doet heet Voor Elkaar. Ze schrijven hierover: "De samenleving verandert. Ook organisaties die opkomen voor de belangen van mensen met een (chronische) ziekte, beperking of psychische problemen zijn voortdurend in ontwikkeling. Lid worden van een organisatie is niet meer vanzelfsprekend. Er ontstaan allerlei nieuwe manieren om iets voor de doelgroep te bereiken. Het programma Voor elkaar! houdt rekening met deze ontwikkelingen."

Jeroen Veltheer is coördinator van het project 'De VN-ambassadeurs versterken elkaar'. Hoe verbind je een paar honderd ambassadeurs met elkaar als geplande bijeenkomsten niet door kunnen gaan?  Hier kunt u het hele artikel lezen en downloaden.